SIOSTRY ELŻBIETANKI

Historia

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety zostało założone 27 września 1842 r. w Nysie na ziemi śląskiej. Cztery mieszkanki tego miasta: Klara Wolff, Matylda, Maria Merkert oraz Franciszka Werner objęły ambulatoryjną opieką chorych w ich własnych mieszkaniach. Niezrozumienie idei młodych dziewcząt doprowadziło w 1849 r. do tymczasowej likwidacji dzieła. Walkę z trudnościami podjęła Maria Merkert. 19 listopada 1850 r. wraz z Franciszką Werner ponownie rozpoczęły bezpłatną pielęgnację chorych bez względu na status społeczny, wyznanie i płeć. Maria Merkert założyła Stowarzyszenie św. Elżbiety, które przekształciła potem w zgromadzenie zakonne: otrzymując dla niego w 1859 r. zatwierdzenie diecezjalne, a w 1871 r. dekret pochwalny papieża Piusa IX. 

Duchowość 

Zgodnie z zaleceniem założycielek Święto Nawiedzenia NMP (31 maja) jest świętem zgromadzenia i dniem odnawiania ślubów zakonnych. Siostry prowadzą życie wspólnotowe zgodnie z przyjętym porządkiem dnia: modlitwa, eucharystia, medytacja, posługa potrzebującym. Duchowość Elżbietanek opiera się na przykładzie patronki, św. Elżbiety Węgierskiej, pielęgnującej chorych. Ich działalność to: służba chorym, cierpiącym, samotnym i opuszczonym, szczególnie w ich własnych mieszkaniach, służba pielęgniarska w szpitalach i domach opieki dla dzieci i dorosłych, praca wychowawcza w domach i zakładach dla dzieci, praca duszpasterska i apostolska w parafiach (katechetki, zakrystianki, organistki), służba dla Kościoła w Kuriach biskupich, seminariach duchownych, praca misyjna, działalność z katolikami świeckimi we Wspólnocie Apostolskiej św. Elżbiety. Na przestrzeni ponad 150 lat ok. 10 tys. Elżbietanek służyło chorym, potrzebującym, dzieciom i ludziom starszym, pielęgnowało rannych żołnierzy w czasie kolejnych wojen w XIX i XX w. Niektóre siostry zostały wezwane do heroicznego oddania życia w czasie posługi, a w 1945 r. kilkanaście z nich zginęło śmiercią męczeńską w obronie wiary, czystości i ludzkiej godności. W 1954 r. ponad 370 Sióstr św. Elżbiety wysiedlono do przymusowych obozów pracy w Gostyniu, Kobylinie i Dębowej Łące.
wstecz